Kieleckie więzienie powstało w 1816 roku w przebudowanych pomieszczeniach stajni i wozowni Pałacu Biskupów Krakowskich. Do 1918 roku władze carskie więziły tu m.in. powstańców styczniowych, uczestników rewolucji 1905 roku, działaczy niepodległościowych oraz bojowników PPS. W okresie międzywojennym przetrzymywano tu więźniów kryminalnych oraz działaczy komunistycznych. Po wybuchu II wojny światowej, w październiku 1939 roku obiekt został przejęty przez Gestapo. W okresie do stycznia 1945 roku więziono tu głównie członków ruchu oporu, których liczbę szacuje się na ok. 16 tysięcy. Wielu z nich zamordowano lub wywieziono do obozów koncentracyjnych.
W styczniu 1945 roku więzienie przejęło NKWD, a następnie Urząd Bezpieczeństwa. Do 1956 roku trafiali tu żołnierze polskiego podziemia, z których wielu zginęło. W dniu 4 sierpnia 1945 roku grupa więzionych tu członków Armii Krajowej (ok. 350 osób) została uwolniona przez oddział AK pod dowództwem Antoniego Hedy „Szarego” i Stefana Bembińskiego „Harnasia”.
W latach 1956–1979 w więzieniu mieścił się areszt śledczy. W 1979 roku więźniowie zostali przeniesieni do zakładu karnego w dzielnicy Piaski.
W 1995 roku wysiłkiem społecznym w pomieszczeniach więzienia utworzono Muzeum Pamięci Narodowej. W ramach ekspozycji prezentowano pamiątki po więźniach z okresu II wojny światowej oraz lat 1945–1956. Placówka działała do 2005 roku.
W 2011 roku władze Kielc utworzyły jednostkę budżetową „Wzgórze Zamkowe”, w skład której weszły: Ośrodek Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej oraz Instytut Designu. Ośrodek przejął pomieszczenia dawniej wykorzystywane przez Muzeum, urządzając ekspozycję, poświęcona więźniom oraz historii.
W 2018 postanowiliśmy nieco odświeżyć ekspozycję, żeby lepiej dopasować ją do historii którą tu prezentujemy.
Mnie przypadło w udziale opracowanie graficzne treści, które otrzymałem oraz w dużej mierze także wykonanie elementów ekspozycji takich jak niektóre wydruki czy plotowanie w folii oraz montaż elementów.
